Son yıllarda hasar görmüş makine parçalarının düşük maliyetli kaynak yöntemleri ile tamir edilip tekrar kullanılması yaygın hale gelmiştir. Bu çalışmada imalat sektöründe yaygın olarak kullanılan MIG ve ark kaynak yöntemleri ile beş farklı kaynak teli kullanılarak AISI 1050 çeliğine kaynaklı tamir işlemleri uygulanmıştır. MIG yönteminde SG2 kalite ve paslanmaz kaynak telleri, ark kaynağında rutil, bazik ve paslanmaz kaynak telleri kullanılmıştır. Tamir edilmiş numunelerin mikroyapı, mikrosertlik, sürtünme ve aşınma davranışları incelenmiştir. Mikroyapı incelemeleri optik mikroskop ile gerçekleştirilmiştir. Aşınma deneyleri ASTM G99 standartına uygun olarak kuru şartlarda pim-disk yöntemi ile yapılmıştır. Aşınma kanalları yüzey profilometresi ile ölçülerek spesfik aşınma oranları hesaplanmıştır. Aşınmış yüzeyler SEM ve EDS analizi ile incelenerek aşınma mekanizmaları belirlenmiştir. Tamir edilmiş numunelerin kaynak bölgelerinde çatlak, boşluk vb. mikroyapısal kusurlar tespit edilmemiştir. Tamir edilmiş tüm numunelerin mikrosertlik değerleri AISI 1050 çeliğinden yüksek çıkmıştır. En yüksek ortalama mikrosertlik değerleri paslanmaz kaynak teli ile tamir edilmiş numunelerde tespit edilmiştir. Tamir işlemleri sonrası numunelerin aşınma performansı yaklaşık 3 kat artmıştır. En yüksek aşınma direnci MIG yöntemi ve SG2 kalite kaynak teli kullanılan numunede tespit edilmiştir
In recent years, repairing and reusing damaged machine parts with low-cost welding methods has become common. In this study, repair processes were applied to AISI 1050 steel using MIG and arc welding methods, widely used in the manufacturing industry, and five different welding wires. SG2 quality and stainless welding wires were used in the MIG method, and rutile, basic and stainless welding wires were used in arc welding. The repaired samples' microstructure, microhardness, friction, and wear behaviors were examined. Microstructural examinations were carried out using optical microscopy. Wear tests were performed using the pin-disc method under dry conditions in accordance with the ASTM G99 standard. Specific wear rates were calculated by measuring wear channels with a surface profilometer. The worn surfaces were examined by SEM and EDS analysis and the wear mechanisms were determined. No microstructural defects such as cracks, voids, etc. were detected in the weld areas of the repaired samples. The microhardness values of all repaired samples were higher than AISI 1050 steel. The highest average microhardness values were detected in samples repaired with stainless welding wire. After the repair operations, the wear performance of the samples increased approximately 3 times. The highest wear resistance was determined in the sample using the MIG method and SG2 quality welding wire.
