Dinî metinlerin doğru anlaşılması ve yorumlanması her dönem ve kül-türde önemli bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu problemin çözü-münde kadim kültürümüzün birikiminden istifade etmek yükümüzü büyük ölçüde hafifletecektir. Zira aramızdaki tarihsel mesafeye rağmen selef ulemasının çalışmalarında bugünün modern yöntemlerine ışık tutacak izlere rastlamak mümkündür. Ayrıca Ehl-i sünnet’in dışındaki mezheplerin ilmî ve kültürel mirası da bu manada zengin bir içeriğe sahiptir. Bu birikimden faydalanmak bize farklı bakış açıları kazandıracaktır. Bu makalede, hicrî 6. asırda Yemen’de yaşamış Zeydî muhaddis Ahmed b. Süleyman’ın ahkâm hadislerini anlama ve yorumlamada kullanmış olduğu ilke ve prensipler iç ve dış etkenler şeklinde iki ana başlık ve bu başlıklar altında yer alan on dokuz alt başlık etrafında ele alınmıştır. Bu ilke ve prensipler onun Usulü’l-ahkâm el-cami‘ limesail’l-helali ve’l-haram adlı eseri çerçevesinde değerlendirilmiştir. Zeydî düşüncenin önemli bir siması olarak karşımıza çıkan Ahmed b. Süleyman’ın (öl. 566/1171) ahkâm hadislerini anlama ve yorumlama konusunda takip ettiği prensipler bu manada dikkate değer örnekler içermektedir. Zira o, mensubu olduğu Zeydiyye’nin genel kabulleri çerçevesinde sened tenkidinden çok hadislerin metin ve mefhumu ile ilgilenmektedir. Yorumlarını da bu perspektiften bakarak yapmaktadır. Makale, bu yönü ile ahkâm hadislerini yorumlama çalışmalarına küçük bir katkı sağlayacaktır.
Understanding and interpreting religious texts correctly is an important problem in every period and culture. Taking advantage of the ezperience of our ancient culture in solving this problem will greatly alleviate our burden. Because, despite the historical distance between us, it is possible to come across traces in the works of the predecessor ulama which will enlighten modern methods of today. In addition, the scientific and cultural heritage of the sects other than Ahl-Sunnah has rich content in this sense. To benefit from this accumulation will give us different perspectives. In this article the principles that Zaydī mohaddith who lived in Hijri 6th centuryin Yemen, used in understanding and interpreting the hadiths of judgment are discussed around two main titles as internal and external factors and nineteen sub-titles under these titles. These principles were evaluated within the scope of his work called Uṣūl al-aḥkām al-jāmi' li-adillat al-ḥalāl wa-al-ḥarām. The principles that followed by an important figure of Zaydī thought, Ahmad b. Suleiman (d. 566/1171), in understanding and interpreting the hadiths of judgment include notable examples in this sense. Because he is more interested in the text and notion of hadiths rather than criticism of the sanad within framework of Zaydiyya of which he is a member. He also makes his comments from this perspective. In this aspect, this article will make a small contribution to the interpretation of the hadiths of ahkām.
