Hukukun üstünlüğü, bir ülkenin ekonomik çıktılarını ve iyi yönetimini belirleyen en önemli kavramlardan biri olarak kabul edilmektedir. Zira hukukun üstünlüğü, yasaların temel hakları koruduğu ve adaletin herkesin erişebildiği, hükümet de dâhil olmak üzere hiçbir gücün yasaların üstünde bulunmadığı bir ortama karşılık gelmektedir. Dolayısıyla bu kavram, kanunla tanımlanan ve güvenilirlik, öngörülebilirlik ve “kanun yoluyla yönetme” prosedürleri ve hesap verebilirlik mekanizmaları yoluyla pratik olarak uygulanan ortak bir standartlar eylemi seti anlamına gelmektedir. Bu bağlamda hukukun üstünlüğünün, ekonomik sürdürülebilirliğin sağlanmasında önemli ölçüde etkili olması beklenmektedir. Zira hukukun, toplumdaki ilişkiler örüntüsünün herhangi bir tarafı olması değil, taraflar arasındaki adaleti tesis eden bir çatı olması gerektiği düşüncesi kendine önemli bir yer bulmuştur. Hukukun toplumsal ilişkilerdeki konumunun doğru olmaması, toplumda bir sosyal sermaye eşitsizliğine yol açmakta ve bu arkasından gelen diğer pek çok eşitsizliği ya da adaletsizliği yaratmaktadır. Bu çalışmanın temel amacı, ekonomik sürdürülebilirlikte hukukun üstünlüğünün rolünün incelenmesidir. Ekonomik refahın sağlanması kuşkusuz hukukun üstünlüğünün yanında gelişmenin devamlılığını sağlayacak kurumların oluşturulmasını ve korunmasını da gerektirir. Çalışma bu kapsamda çevreden enerjiye, turizmden ticarete, tarımdan sanayiye ekonominin her boyutunda “sürdürülebilir” bir iklimin oluşturulması için gerekli olanaklar bütününe odaklanmaktadır. Bu doğrultuda hukukun üstünlüğünün devlet organizasyonu ve kurumların işlerliğini güçlendirerek ekonominin piyasa dinamikleri çerçevesinde denge çözümleri üretebilmesine olanak sağlayacak yegâne çözüm yolunu sunduğu ifade edilebilir. Nitekim toplumda hukukun üstünlüğü bakımından bir konsensüsün sağlanması pratikte uygulanabilir nitelikte, çevresel açıdan hassas ve sosyal olarak sorumlu olan koşulların oluşmasına olanak sağlar.