İdrar Yolu Enfeksiyonu Olan Çocuklarda İmmatür Granülositlerin Tanısal Değeri

Çetin N., Kocatürk E., Leblebici A., Kavaz Tufan A., Küskü Kiraz Z., Alataş İ. Ö.

57.TÜRK PEDİATRİ KONGRESİ, İskele, Kıbrıs (Kktc), 22 Mayıs - 26 Haziran 2022

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İskele
  • Basıldığı Ülke: Kıbrıs (Kktc)
  • Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Amaç: Çocukluk çağında oldukça sık görülen idrar yolu enfeksiyonları (İYE) renal skar gelişimine neden olabilmektedir. İmmatür granülositler (IG); bant nötrofil, bazofil veya eozinofil formuna immatür granülositik miyeloid hücreler olarak tanımlanmaktadır. Son yıllarda IG’ler, enfeksiyon ve sistemik hastalıklarda inflamasyon belirteci olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışmada idrar yolu enfeksiyonu olan çocuklarda IG'lerin tanısal değerinin araştırılması amaçlanmıştır.

Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya ilk kez İYE geçiren çocuklar dahil edildi. Kan örnekleri antibiyotik tedavisinden önce alındı. Tedavi sona erdikten iki hafta sonra kan analizleri tekrarlandı. IGC, Floresan Akış Sitometrisi yöntemi kullanılarak Sysmex XN 9000'in lökosit diferansiyel kanalında hesaplandı. Numuneler alındıktan sonra iki saat içinde analiz edildi. %IG, toplam lökosit konsantrasyonunun yüzdesi olarak ifade edildi ve IGC, mililitre başına mutlak IG sayısı (IGC x 106/mL) olarak ifade edildi.

Dimerkaptosüksinik asit (DMSA) sintigrafi taraması, ateşli İYE olan hastalarda, tekrarlayan İYE, renal skar ve/veya anormal böbrek ultrasonu olan hastalarda akut enfeksiyondan 6 ay sonra yapıldı. Vezikoüreteral reflü (VUR) hafif VUR (derece 1-2 VUR) ve şiddetli VUR (derece 3-5 VUR) olarak sınıflandırıldı.

Bulgular: Çalışmaya 194 çocuk (95 ateşli İYE, 58 sistit, 41 kontrol) dahil edildi. Başvuru sırasında ölçülen IG yüzdesi (%IG) ve IG sayısı (IGC) ateşli İYE olan hastalarda sistitli ve kontrol hastalarına göre daha yüksekti (p=0,000). Tedavi sonrası ölçülen IGC ve IG%’nin renal skarlı hastalarda olmayanlara göre daha yüksek olduğu belirlendi (sırasıyla p=0.012, p=0,021). Cox regresyon analizinde renal skar ile IGC ve %IG arasında anlamlı korelasyon mevcuttu (Hazard oranı: 8,181, p=0,002, Hazard oranı: 5,106, p=0,033). Lojistik regresyon analizinde hem IGC, hem de IG%, ciddi VUR ile pozitif ilişkiliydi (sırasıyla Ods oranı:22,235, p=0,025; Ods oranı:15,597, p=0,038).

Tartışma ve sonuç: Rutin tam kan sayımında ek bir çaba gerektirmeden kolaylıkla ölçülebilen IG% ve IGC, çocuklarda ateşli İYE, renal skar ve şiddetli VUR'u öngörmede biyobelirteç olarak kullanılabilir.