5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) 22. maddesinin 2. fıkrasında “taksir, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla, bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesi” şeklinde tanımlanmaktadır. Bu maddenin 3. fıkrasındaysa “kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir”in bulunduğu belirtilmekte olup, “bu halde taksirli suça ilişkin ceza”nın “üçte birden yarısına kadar artırıl”ması söz konusu olmaktadır. Öğretide ve Yargıtay’ın kararlarında bilinçli taksire ilişkin TCK’nın 22. maddesinin 3. fıkrasındaki tanım esas alındığında hekimin hemen hemen her bir tıbbi müdahalesi bakımından bilinçli taksirinin varlığından bahsetmenin olanaklı hale geleceği, nitekim hekimin, çoğu kez tıbbi müdahalede bulunurken gerçekleşmesi olası olumsuz neticeleri öngördüğü belirtilmektedir. Söz konusu durumun önüne geçebilmek adına hekimin öngörüsünün yanında bazı ek koşulların aranması gerektiğine vurgu yapılmaktadır. Ancak bu çalışmada hekimin tıbbi müdahalesi nedeniyle meydana gelen taksirle öldürme veya yaralama suçları bakımından basit taksirinin mi yoksa bilinçli taksirinin mi bulunduğu meselesinin genel kurallardan herhangi bir sapma söz konusu olmaksızın çözülmesinin mümkün olduğu sonucuna varılmaktadır.
Recklessness is defined as “conducting an act without foreseeing the results as stated in the legal definition of the offence, due to a failure to discharge a duty of care and attention” in paragraph 2 of Article 22 of the Turkish Penal Code numbered 5237 (TCK). Paragraph 3 of this article is as follows: “An act is conducted with conscious recklessness when the result is foreseen but is not desired; in this case the penalty for the reckless offence shall be increased by one-third to one-half”. In the doctrine and the decisions of the Court of Cassation, it is stated that it will be possible to talk about the existence of conscious negligence in almost every medical intervention of the physician based on this definition of conscious recklessness. According to this opinion, the physician often foresees possible negative consequences when performing the medical intervention. Moreover, it is emphasized that to prevent the situation in question, additional conditions should be sought in addition to the physician’s foresight. However, in this study, it is concluded that it is possible to resolve the issue of unconscious recklessness and conscious recklessness in terms of reckless killing or reckless injuring offences caused by the medical intervention of the physician without any deviation from the general rules.
