Bu makalenin konusu insanın gözle görülemez virüslerle sınandığı Ko-vid-19 döneminde, dinin nasıl bir fonksiyon üstlendiğini ve dine yönelimin gerçekleşip gerçekleşmediğini koronavirüs geçirmiş bireyler üzerinden analiz etmektir. Makalede öncelikle pandemi süreci genel çerçevede ele alınmakta; akabinde gündelik hayat, toplum ve din ilişkisi incelenmektedir. Dinin birey ve toplum için gündelik yaşantıda üstlendiği fonksiyon ortaya konulmaktadır. Nihai olarak Türkiye’de koronavirüs sürecini yaşamış ve ciddi derecede etkilenmiş kişiler üzerinden pandemi sürecinde bireylerin ve toplumun dine yönelimi anlaşılmaktadır. Aktüel bir konu olan koronavirüs salgını çoğunlukla sağlık, ekonomik ve sosyal bağlamda ele alınmıştır. Buna karşın insanlığın karşı karşıya kaldığı böylesine derinlikli bir krizde din önemli işleve sahiptir. Pandemi sürecinde koronavirüse çözüm bulmak, kendileri için risk oluşturmasını önlemek ve virüse yakalandıktan sonra hastalığı atlatmak adına bireylerin ve toplumun dine daha çok bağlanma ihtiyacı hissettikleri düşünülmektedir. Araştırma esasen bu yaklaşımın anlaşılmasına ve açıklanmasına odaklanmaktadır. Araştırma metodolojik olarak nitel araştırma türlerinden fenomenolojik desenle gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında koronavirüs geçiren 10 kişiyle derinlemesine mülakat yapılmış, böylece Kovid-19 döneminde bireylerin/toplumun din ile ilişkileri ortaya konulmuştur. Araştırma Kovid-19 sürecinin başlangıcında din, Kovid-19 sürecinin içerisinde din, Kovid-19 sonrası din olmak üzere üç aşamada ele alınmıştır. Elde edilen bulgular toplumun/bireylerin salgın hastalık sürecinde belirsizlik, endişe, panik, tedirginlik, hastalıkla başa çıkıp çıkamama, ölüm korkusu şeklinde duygu ve düşünceler içerisinde olduklarını göstermiştir. Yine bulgulara göre bu duygu ve düşüncelerle başa çıkmak için dine yönelim ve yaratıcıya sığınma ihtiyacı hissettikleri anlaşılmıştır. Ayrıca araştırma bulguları çerçevesinde pandemi sonrasında insanların din ve yaratıcı ile ilişkileri gözden geçirdikleri ve dine yö-nelimlerini arttırdıkları tespit edilmiştir.
The purpose of this article is to examine the role that religion played during the COVID-19 pandemic, particularly in relation to people who were infected with the virus, as well as the impact it had on their religious beliefs and practices. The article begins by providing a brief overview of the pandemic process. It then goes on to analyse the relationship between daily life, society, and religion. Furthermore, it addresses the role of religion in the daily lives of individuals and society. The article discusses that the religious positioning of individuals and society during the pandemic can be best understood by examining the experiences of those who were significantly impacted by the coronavirus. Researchers have primarily examined the coronavirus epidemic's effects on health, the economy, and society. Religion, on the other hand, has played a critical role in addressing the significant challenge that humanity has been confronting. Additionally, there is a belief that both individuals and society have a heightened desire to establish a stronger connection with religion in order to address the challenges posed by the coronavirus pandemic. The research focuses primarily on understanding and shedding light on this phenomenon. The research was conducted using a phenomenological approach, which is a sort of qualitative research methodology. The data collection process involved conducting in-depth interviews with a sample of ten individuals who suffered from the coronavirus. These interviews aimed to uncover the connections between individuals and society with respect to religion during the COVID-19 period. The research was examined in three distinct phases: religion at the beginning of the COVID-19 pandemic, religion during the pandemic, and religion post-pandemic. The results have demonstrated that during the epidemic disease process, society and individuals experience a variety of emotions and thoughts, including anxiety, panic, uneasiness, an inability to manage the disease, and fear of death. Furthermore, the findings revealed that there is a strong inclination among individuals to seek solace in religion and the divine as a means of managing these feelings and thoughts. Additionally, the research results demonstrated that individuals reevaluated their relationship with religion and the divine during the epidemic, resulting in an increased inclination towards religious beliefs.
