Research Information System
in: Approach to Stress Fractures in Athletes, Merve DEMİR BENLİ, Editor, Turkiye Klinikleri, Ankara, pp.48-52, 2025
ABS TRACT Stress fractures are commonly observed in the lower extremities of athletes but can also
occur in specific regions such as the sternum, ribs, and thoracic vertebrae. Rapid increases in upper ex-
tremity resistance exercises often contribute to the development of sternum, rib, and thoracic vertebra
stress fractures. Sternum stress fractures are associated with repetitive upper extremity exercises and
present with insidious onset chest pain. Rib stress fractures result from shearing forces generated by
muscles and are most commonly linked to sports such as golf, rowing, and gymnastics. Thoracic verte-
bra stress fractures are rare and typically arise from repetitive flexion-extension movements. Diagnostic
tools include radiography, scintigraphy, and magnetic resonance imaging (MRI), while conservative
methods and activity restriction are the primary treatment approaches. A gradual progression in training
load is essential for returning to sports. Proper posture training and correction of muscle imbalances are
critical in preventing these fractures.
ÖZET Stres kırıkları sporcularda sıklıkla alt ekstremitelerde ortaya çıkmakla birlikte, sternum, kosta ve
torakal vertebra gibi spesifik bölgelerde de görülebilir. Sternum, kosta ve torakal vertebra stres kırıkla-
rının ortaya çıkmasında genellikle üst ekstremite yönelik direnç egzersizlerde hızlı artışlar yapılması et-
kili olmaktadır. Sternum stres kırıkları üst ekstremiteye yönelik tekrarlayan egzersizlerle ilişkilidir ve sinsi
başlangıçlı göğüs ağrısıyla kendini gösterebilir. Kosta stres kırıkları, kasların oluşturduğu makaslama
kuvvetleri nedeniyle oluşur ve en çok golf, kürek ve cimnastik gibi sporlarla ilişkilidir. Torakal vertebra
stres kırıkları ise nadir görülür ve genellikle tekrarlayan fleksiyon-ekstansiyon hareketlerinden kaynak-
lanır. Tanıda radyografiler, sintigrafi ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) kullanılırken, tedavide
konservatif yöntemler ve aktivitelerin kısıtlanması temel yaklaşımlardır. Sporcuların spora dönüşü, ka-
demeli yüklenmeler yapılarak sağlanmalıdır. Uygun postür eğitimi ve kas dengesizliklerinin düzeltil-
mesi, bu kırıkların önlenmesinde önemlidir.