5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) “Özel Hükümler” başlıklı “İkinci Kitabı”nın “Kişilere Karşı Suçlar”a ayrılan “İkinci Kısmı”nda ve “Şerefe Karşı Suçlar”a yer verilen “Sekizinci Bölümü”nde 125. maddede hakaret suçunun temel şekline ve daha fazla ceza verilmesini gerektiren nitelikli hallerine yer verildiği görülmektedir. Çalışmada, Türk hukuk sistemindeki mevcut haliyle hakaretin suç olarak düzenlenmesinin gerekli olup olmadığı TCK’nın 125. maddesinde yer alan genel hakaret suçlarıyla sınırlı olarak incelenmektedir. Nitekim karşılaştırmalı hukuka bakıldığında özellikle de basın yoluyla gerçekleştirilen hakaretin ifade özgürlüğüne getirdiği sınırlamalar sebebiyle suç olmaktan çıkarılması yönünde eğiliminin bulunduğu görülmektedir. Bu kapsamda yalnızca tazminatı gerektiren bir haksız fiil olarak düzenlenmesi yönünde öğretide de görüşler bulunmaktadır. Örneğin Anglosakson hukuk sisteminin geçmişten günümüze dek eğilimi, hakaret suçundan dolayı yargılamanın sınırlandırılması ve aşamalı bir şekilde bunun suç olmaktan çıkarılmasına yöneliktir. Bu kapsamda, çalışmada Türk hukuk sistemi bakımından hakaret davranışı değerlendirilerek hakaretin “suç” olmaktan çıkarılmasının gerekliliği üzerinde durulmakta ve ikame yaptırım önerisi olarak özel hukuk cezasının uygulanması önerilmektedir.
It is seen that the basic and aggravating forms of the offence of defamation are regulated in Article 125 of the Turkish Penal Code numbered 5237 (TCK). This article is in the “Second Book” of TPC titled “Special Provisions” in the “Second Chapter” devoted to “Offences Against Persons” and in the “Eighth Part”, which includes “Offences Against Dignity”. This study examines whether it is necessary to regulate defamation as a crime in its current state in Turkish legal system and, is limited to the general defamation offences in Article 125 of the TPC. As a matter of fact, when the defamation is analyzed comparatively, it is seen that there is a tendency to decriminalize defamation, especially through the press, due to the limitations on freedom of expression. In this context, there are also opinions in the doctrine that it should be regulated as a tort that requires only compensation. For instance, the tendency of the Anglo-Saxon legal system from past to present is to limit the prosecution for the crime of defamation and gradually decriminalize it. In this context, the study focuses on the necessity of decriminalization of defamation by evaluating insulting behavior in terms of the Turkish legal system, and recommending the application of civil punishment as a substitute sanction proposal. Key Words: Turkish Legal System, Defamation, Decriminalization, Civil Punishment.
