Yahya Kemal Beyatlı, Türk edebiyatının modernleşme sürecindeki öncü şairlerinden biri olup, sanatında estetik mükemmeliyeti hedeflemiş ve Türk mûsikîsini şiirlerinde hem bir metafor hem de bir estetik model olarak kullanmıştır. Aruz vezninin ritmik yapısını kafiyeler, redifler ve asonanslarla birleştirerek "deruni ahenk" kavramını hayata geçiren şair, müziği yalnızca estetik bir araç olarak değil, aynı zamanda Türk milletinin kültürel belleğinin bir unsuru olarak görmüştür. Beyatlı, şiirlerinde Türk mûsikîsinin önemli bestekarlarına ve makamlarına atıfta bulunmuş, geleneksel değerleri modern bir perspektifle harmanlamıştır. Batı'nın çok sesli müzik anlayışıyla Türk mûsikîsini karşılaştırırken, her iki müziği ait oldukları kültürel bağlamda değerlendirmiştir. Cumhuriyet dönemi Mûsikî İnkılabı'na eleştirilerini doğrudan değil, Türk mûsikîsine yönelik göndermelerle ifade etmiştir. Sonuç olarak, Yahya Kemal’in şiirleri, Türk mûsikîsi ile edebiyatı sentezleyen özgün bir estetik alan oluşturmuş; geleneksel değerleri yaşatarak Türk sanatına ve kimliğine önemli bir katkı sağlamıştır. Araştırmanın amacı, Yahya Kemal Beyatlı’nın bestelenmiş şiirlerinin makam, usul ve form özellikleri bakımından tasnif edilmesidir. Literatürde bu konuda kapsamlı bir çalışma bulunmaması, araştırmayı daha da değerli kılmaktadır. Çalışmada doküman incelemesi yöntemi kullanılarak şairin günümüze ulaşan ve notaya alınmış eserleri ele alınmıştır. Güftesi Yahya Kemal Beyatlı’ya ait bestelenmiş bu şiirlerin hangi formda bestelendiği, kullanılan makam ve usuller ile birden fazla bestelenen şiirlerin özellikleri incelenmiştir. Araştırma, Yahya Kemal’in eserlerinin Türk müziği repertuvarındaki yerini ortaya koyarak, gelecekteki araştırmalara kaynaklık etme açısından önem taşımaktadır.
Yahya Kemal Beyatlı, one of the pioneering poets of Turkish literature in the modernization process, aimed for aesthetic perfection in his art and used Turkish music as both a metaphor and an aesthetic model in his poetry. The poet, who realized the concept of “profound harmony” by combining the rhythmic structure of the aruz meter with rhymes, redifs and assonances, saw music not only as an aesthetic tool but also as an element of the cultural memory of the Turkish nation. Beyatlı referred to important composers and maqams of Turkish music in his poems and blended traditional values with a modern perspective. When comparing Western polyphonic music with Turkish music, he evaluated both in the cultural context to which they belonged. He expressed his criticism of the Musical Revolution of the Republican era not directly but through references to Turkish music. As a result, Yahya Kemal's poetry has created a unique aesthetic space that synthesizes Turkish music and literature, and has made a significant contribution to Turkish art and identity by keeping traditional values alive. The aim of the research is to classify Yahya Kemal Beyatlı's composed poems in terms of maqam, usul and form characteristics. The fact that there is no comprehensive study on this subject in the literature makes the research even more valuable. In the study, the works of the poet that have survived to the present day and have been notated are discussed by using the document analysis method. The form in which these poems, whose lyrics belong to Yahya Kemal Beyatlı, were composed, the makams and methods used, and the characteristics of poems composed more than once were analyzed. The research is important in terms of revealing the place of Yahya Kemal's works in the Turkish music repertoire and serving as a source for future research.
