Elmasın kimi Afrika ülkelerinde büyük mezalimlerin aktörü olduğu ilk kez 1998’de ‘Tehlikeli Ticaret’ olarak bir organizasyon tarafından dünya kamuoyuna tanıtılmıştır. Her ne kadar elmas çıkarılan ülkelerde mezalim daha geçmiş bir tarihe dayansa da, tüm dünyanın ilgisi 1998 yılında çekilebilmiştir. Aynı yıl 1173 sayılı Birleşmiş Milletler Çözüm Önerisi paketi oy birliği ile yürürlüğe girmiş, bu paket üzerine Birleşmiş Milletler de kanlı elmasların iç savaşlara yol açtığını kabul etmiştir. Ayrıca, 2000 yılındaki Fowler Raporu, UNITA’nın (Ulusal Angola Özgürlük Hareketi Partisi) kendi ülkesi Angola’daki iç savaşı ekonomik olarak destekleyerek sürdürdüğünü ortaya çıkarmıştır. Bunun üzerine de 1295 sayılı
Birleşmiş Milletler Çözüm Önerisi Paketi yürürlüğe girmiştir ve bu pakette elmasların ülkelerde iç savaşa neden olmamasını sağlamaya çalışan çözüm önerileri hayata geçirilmiştir.
Bu çalışmada Afrika ülkelerinin ekonomilerinin olduğu kadar, legal hükümetlere karşı isyan hareketinde bulunan ve şiddete başvuran grupların da ekonomilerinin bel kemiği olan elmas sorununa değinilecektir. Şiddete en çok tanıklık eden üç ülke olan Angola, Sierra Leone ve Liberya özelinde problemin tarihi kökeni muhtasar biçimde tanıtılacak ve uluslararası alanda düzeni ve barışı sağlamak şiarına sahip Birleşmiş Milletlerin konu ile ilgili çalışmalarına değinilecektir.